معرفی نامه ها: تمام چیزهایی که باید مد نظر قرار دهید
معرفینامه چیست؟ و چرا چنین نقش مهمی در فرآیند درخواست پذیرش دانشجویان بینالمللی دارد؟ این مقاله را بخوانید تا جواب این سوالات و سایر سوالاتتان در این زمینه را در پیدا کنید.
معرفینامه یکی از بخشهای مهم فرایند درخواست پذیرش است. این معرفینامهها ارزشمندند چون به کمیسیون بررسی درخواستهای پذیرش کمک میکنند تا صرفنظر از دستاوردهای آکادمیک یک متقاضی، در مورد او به یک عقیدهی کلی دست پیدا کنند. علاوه بر این معرفینامهها توسط شخصی دیگر نوشته شدهاند، نه خودِ متقاضی. همچنین معرفینامه چیزی است که دانشجویان هنگام جستجوی شغل هم باید آن را تهیه کنند، بنابراین فراهم کردن معرفینامه برای دانشگاه میتواند تمرین خوبی برای آینده باشد.
هدف معرفینامه چیست؟
در آغاز باید بگوییم که دانشگاههای مختلف شرایط متفاوتی برای معرفینامهها دارند. برخی از آنها تنها معرفینامههای آکادمیک را میپذیرند، و برخی دیگر معرفینامههایی از کارفرمای فعلی یا قبلی هم میخواهند. معرفینامه از کارفرما برای پذیرش در رشتهی MBA کاملاً مرسوم است.
دانشگاههایی هم، مثل دانشگاه استنفورد، هستند که علاوه بر دستاوردهای آکادمیک و کارهای داوطلبانه، تقاضای معرفینامههای بهخصوصی را دارند، مثل معرفینامهای از یک همکلاسی یا کسی که در یک پروژه همکار شما بوده است. هدف از این کار ارزیابی توان شما برای کار و ارتباط متقابل در یک تیم است، تا بتوانند شناخت بیشتری از شما به عنوان یک فرد به دست بیاورند (به چه چیزی علاقهمند هستید، چه مهارتی دارید یا در چه زمینهای صاحب استعداد هستید و...).
یک معرفینامهی موفق چگونه شکل میگیرد؟
نکتهی کلیدی در این امر شخصی است که شما به عنوان معرف انتخاب میکنید. کسی که قرار است معرفینامهتان را بنویسد کاملاً به خودِ شما بستگی دارد. برای انتخاب شخص مناسب خوب فکر کنید، کسی که او را به خوبی میشناسید و شخصی قابل احترام است. هر چه شناخت یک استاد از شما به عنوان دانشجو عمیقتر باشد، معرفینامهتان جزئینگرتر و منحصربهفردتر خواهد بود.
شما چه کاری میتوانید انجام دهید؟
مسئولیت پذیرش درخواست شما و ورودتان به دانشگاه مورد نظر بر عهدهی معرفینامه نیست، اما شما برای اینکه از معرفینامه بیشترین بهره را ببرید چه کاری میتوانید انجام دهید؟ کارهایی که از شما برمیآید از قرار زیر هستند.
• با معرف خود صحبت کنید و انگیزهی خود را برای ادامهی تحصیل شرح بدهید. اگر دانشگاه یا کالج خاصی را در ذهنتان دارید، جزئیاتی در مورد انتخابتان در اختیار معرف خود قرار دهید و برای او توضیح دهید که چرا فکر میکنید میتوانید انتخاب خوبی برای دانشگاه مورد نظر باشید. در مورد انتخابتان با او به بحث بنشینید و از او نظر مشورتی بخواهید.
• فهرستی از موفقیتهای خود، رزومه و اطلاعات دیگری را که فکر میکنید اشاره به آنها مهم است در اختیار استادتان قرار دهید. به این ترتیب آنها به نکاتی که دوست دارید در رزومه یا درخواست پذیرشتان برجسته شوند اشاره خواهند کرد.
• اگر به معرفینامه نیاز ندارید و فقط از شما خواسته شده که اطلاعات تماس معرفتان را در اختیار دانشگاه قرار دهید، باید پیش از ذکر نامشان آنها را در جریان بگذارید. این روش بهتر از این است که آنها ناگهان یک تماس تلفنی دریافت کنند و مجبور شوند دربارهی شما با یک غریبه صحبت کنند.
ما با ویلیام ترن، مشاور ادارهی پذیرش دانشجویی آمریکا، دربارهی تجارب او در زمینهی پردازش معرفینامهها گفتوگویی صورت دادیم. او معتقد است که: «معرفینامه هر چه شخصیتر باشد و روی مواردی خاص تمرکز کند بهتر است. من معرفینامههایی میخوانم که صفتهایی کلی مثل «وظیفهشناس» یا «باهوش» در آنها به کار رفته است. چنین معرفینامههایی و صفتهایی از این دست هیچ معنایی برای من ندارند، چون هر دانشجویی (امیدوارم اینطور باشد) باهوش است، در کلاس سؤال مطرح میکند یا مشتاق آموختن است.»
او چنین ادامه میدهد: «شکل دیگری از معرفینامههایی که میبینیم تنها فهرستی از فعالیتهای فوق برنامهی متقاضی در آنها آمده (کاپیتان تیم هاکی، بنیانگذار یک باشگاه). معرفینامه باید عمیق باشد و حاوی روایتهایی شخصی و ویژگیهای منحصربهفرد که دانشجوی دیگری ندارد، نه فقط عناوینی سطحی. 90% از معرفینامههایی که من میخوانم کلیگویی میکنند و بیشک آنها را باید فرصتهایی از دست رفته به شمار آورد. معرفینامهای با صفتهایی معمولی نه کمکی میکند نه لطمهای میزند، چون بیشتر دانشجویان واجد این صفات هستند. دانشجویی با شخصیتی خنثی و بیکنش نوعی زیان به حساب میآید.»
اشتباه رایج دیگری هم وجود دارد که متقاضیان مرتکب میشوند. آنها به امید تأثیرگذاری روی کمیتهی بررسی درخواستها به دنبال گرفتن معرفینامه از آدمهای مشهور هستند. جی بتی (Jay Bhatti) در مقالهای مینویسد:
«ما معرفینامههایی از سناتورها، مدیران عامل و رهبران سیاسی دریافت کردهایم. تا وقتی که متقاضی به طور مستقیم با معرف در ارتباط کاری (یا تحصیلی) نبوده باشد، این معرفینامهها معمولاً خیلی مبهم و خالی از هر عمقی هستند. بهتر است که معرفینامه را از کسی بگیرید که مسئولیت نظارت مستقیم بر شما را بر عهده داشته و میتواند با دانشی بیواسطه در مورد دستاوردهای شما صحبت کند.»
چطور میتوانید به معرفتان کمک کنید؟
باید از این مطلب که معرفتان زمان کافی برای نوشتن معرفینامهتان در اختیار دارد اطمینان حاصل کنید، چون به هر حال آنها قرار است در حق شما لطفی بکنند. همچنین پاکت بزرگی حاوی تمام فرمهای مورد نیاز، و همراه هر فرم یک تمبر، آدرسنویسی شده، و فهرستی از دانشگاهها و مهلتهای ثبتنامشان در اختیار معرفتان قرار دهید. تاریخ هر فرم باید کاملاً مشخص شده باشد. شاید کار کوچکی به نظر برسد، اما این کار نشان میدهد که شما مرتب و دقیق هستید، و باید امیدوار باشید این ویژگی شما بر چیزی که آنها قرار است دربارهتان بنویسند تأثیر خوبی بگذارد.
و اگر معرفتان معرفینامهی شما را ننوشته باشد چه باید کرد؟
اگر نگران این هستید که معرفتان آنچه را که دانشگاه میخواهد نفرستاده باشد و پایان مهلت ثبتنام نزدیک باشد، با آنها تندی نکنید، چون ممکن است از انجام این کار منصرف شوند. ایمیل کوتاهی برای شان بفرستید یا در ادارهشان سری به آنها بزنید و با این بهانه وارد گفتوگو شوید که میخواهید مطمئن شوید که آنها تمام چیزهای مورد نیاز را در اختیار دارند؛ شاید آنها فقط به یادآوری نیاز دارند، و این راهی دوستانه برای یادآوری مطلب است.
با جستجوی دورههای تحصیلی آمریکا در وبسایت آرمان، برنامهریزی برای اخذ پذیرش را از همین حالا شروع کنید. ما در تمام مراحل اخذ پذیرش در کنار شما هستیم. تنها با یک تماس از مشاوره تحصیلی رایگان آرمانمن استفاده کنید.